17 september 2009
Het is allemaal weer wat naar de achtergrond verdwenen, de boosheid, het verdriet. Maar toch hou ik dat grote vraagteken. Waarom lukt het nou niet? Maar ja dat antwoord kunnen we zelf niet geven. Daarvoor moeten we naar het ziekenhuis en dat wil ik tot januari uitstellen. Een beetje omdat ik bang ben wat daaruit gaat komen, maar ook omdat ik even genoeg heb van de ziekenhuizen.
Over 2 weken gaan we naar Rome, heerlijk vooruitzicht. Even lekker er samen op uit. Ik ben echt zo super verliefd op mijn man! Ik heb het gevoel dat het hele gedoe met de slechte pap uitslag en het niet zwanger worden ons dichter naar elkaar brengt.
16 november
We hebben even besloten om ermee te stoppen en te gaan accepteren dat we niet op de natuurlijke manier zwanger zullen raken. Ro gaat eerst zijn zaad laten nakijken en dan kijken we verder. Ik heb heel erg gehuild, maar nu gaat het beter. Het geeft rust in mijn hoofd.
20 november
Ik heb alweer 4 dagen last van een trekkende buik. Het begon gelijk op de dag nadat ik niet meer ongesteld was. Het is op werk ook erg druk, dus het zal wel stress zijn.
27 november
Het is allemaal KUT! Gisteren wilde ik vrijen met Ro omdat het de 15e dag van de cyclus was. Ik had met Ro afgesproken dat we er niet mee bezig zouden zijn, maar ik wil het toch een kans geven. Maar Ro wilde niet, juist om er deze maand niet mee bezig te zijn. Ik kan het gewoon niet, ik kan het niet loslaten. Ik merk eigenlijk dat ik er erg verdrietig van word en soms ook niet meer dezelfde Nicolien ben. Nu lig ik thuis in bed, omdat ik me al een tijdje niet goed voel en omdat ik baal dat het bij ons niet lukt. Ik wil het liefst een afspraak in het ziekenhuis, zodat er eens gekeken gaat worden naar de reden. Misschien is die er niet, maar dan weten we dat tenminste. Ik kan niet tegen die onzekerheid, het is voor mij nu gewoon even niet te doen. Ik ben bang, denk al veel verder dan ik zou moeten. Dat het bijvoorbeeld nooit gaat lukken, of dat ik eierstokkanker heb. Ik heb namelijk veel last van mijn buik.
—————————————————————————————————————————–
Wat een onzekerheid, wat een vragen, wat een onrust……
Volgende keer gaat het over mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De buikpijn die ik hier beschrijf, wordt helaas alleen maar erger.
Recente reacties