Mijn dagboek (7)

4 december

Gisteren opnieuw naar het ziekenhuis geweest. Mama is mee. Ze hebben eerst bloed geprikt en om 11.30 uur was er weer een echo. Helaas is er echt niets te zien. Ook niet in de eierstokken. We hadden een afspraak met een arts, niet erg vriendelijk. Zij vertelde dat het HCG hormoon weer was gestegen, wat wel een beetje vreemd was. Verder vertelde ze dat we moeten wachten tot het vruchtje los laat. De kans bestaat alleen dat het toch in de eileider zit, dus ik moet maandag weer terug voor controle. Als de HCG waarden dan nog steeds hoog zijn, gaan ze een kijkoperatie inplannen. In het ergste geval krijg ik een injectie om het vruchtje los te laten. Het is nu wel zeker dat het geen goede zwangerschap is. Maar om de dag vrijen is dus wel het goede medicijn om zwanger te raken. Nu maar hopen dat het vruchtje snel loslaat en dat we daarna weer snel zwanger zijn. De opluchting is in ieder geval groot, WE KUNNEN ZWANGER WORDEN!

Ik heb vandaag meer last van mijn buik dan gisteren. Ik heb ook het gevoel dat mijn borsten minder gevoelig worden. Ik heb vandaag 2 keer een beetje gehuild. Ik denk dat de ergste huilbuien wel zijn geweest. Nu haal ik zelf de grootste kracht en zelfs blijheid uit het feit dat we zwanger kunnen worden.

7 december

Het weekend ben ik goed doorgekomen, weinig last van mijn buik. Ik heb zelfs lekker gekookt voor mijn schoonouders. Een fijne afleiding. Over een uur komt mama me weer halen voor een ritje naar het ziekenhuis. Eerst bloedprikken en dan een echo. Hopelijk is het hormoon gedaald.

Het HCG hormoon is gedaald naar 111, dus dat gaat goed. Volgende week weer bloedprikken, omdat ze willen zien dat het helemaal op 0 staat. Tot die tijd moeten Ro en ik ook beschermd vrijen. Pas als mijn cyclus weer op gang komt mogen we het weer proberen. We moeten dus nog even geduld hebben. Op zich voelt dat ook wel goed. Ik hoop er straks ook minder mee bezig te zijn, nu ik weet dat ik zwanger kan worden. Bij een volgende zwangerschap is de kans niet groter of kleiner dat het nog een keer gebeurd. Wel blijf ik dan van de 6^e tot de 12^e week in het ziekenhuis onder controle. Als dat allemaal goed blijft gaan mag ik naar een verloskundige. Maar goed dat is voor later.

————————————————————————————————————————

Wat een spannende tijden waren dit. En wat was ik stoer! Ik heb zo veel hoop gehaald uit het feit dat ik zwanger kon worden. Gelukkig maar, want als ik toen had geweten wat ik nu weet… En aan de andere kant, wat als ik het wel geweten had, wat was er dan gebeurd? Ik zal het nooit weten.