In het MOED! programma: “Van een onvervuld naar een vervuld leven” bespreek ik met mijn klanten wat de impact is van het niet hebben kunnen krijgen van kinderen. Het is een rouwproces, maar hoe kun je rouwen om iets dat nooit geweest is?
Rouw bij een onvervulde kinderwens is niet alleen de rouw over het feit dat er geen kinderen zijn. De rouw zit in veel verschillende lagen. Ik deel je graag een stuk van mijn vormen van rouw.
Ik droomde vroeger van een gezin met drie jongens, dat leek me geweldig. Ik zag dat al helemaal voor me, stoeien in huis, lekker veel buiten zijn, samen aan de grote tafel eten, enorme knuffels krijgen van mijn jongens, die moeten lachen om hun mama. Helaas is deze droom niet in vervulling gegaan. Ik heb hier heel veel verdriet van gehad.
Ook het feit dat ik nooit een zwangerschap zal uitdragen, geen trappelde voetjes in mijn buik, geen kindje op wereld zet, geen kindje inschrijf als nieuwe burger van Nederland, geen geboortekaartjes zal versturen, geen babybezoek aan huis, geen zwangerschapsverlof, geen eerste stapjes van mijn kindje, niet als trotse mama het schoolplein oplopen voor de eerste schooldag, geen sportwedstrijden om te stralen van trots als mijn zoon of dochter een topprestatie levert, geen kinderpartijtjes, geen afstudeerfeestjes, geen moeder van de bruidegom/bruid.
Dit zijn voor mij allemaal vormen van rouw waar ik doorheen ga. Het zijn allemaal voorbeelden die voor veel gezinnen ‘normaal’ zijn om mee te maken. Ik ga dat allemaal niet ervaren. Ik zie deze momenten wel van dichtbij gebeuren bij de kinderen van mijn zus, mijn vriendinnen, nichtje. Het is fantastisch om daar momenten van mee te pikken, maar het is niet hetzelfde. Het zal altijd een kras op mijn hart blijven, een pijn die komt en gaat. Nu voel ik mij heel sterk en goed en kan ik er voor andere vrouwen zijn. En ik weet zeker dat tegen de tijd dat mijn zus en vriendinnen oma worden, ik weer even teruggeworpen word op dit rouwproces. Want dan worden er weer oude wonden geopend. Ik zal dan opnieuw voelen dat ik anders ben, dat ik niet bij de ‘oma club’ hoor. Ik zal namelijk nooit oma worden. Wat ik wel weet is dat ik het verdriet er mag laten zijn. En dat ik mag kiezen voor mijzelf en niet hoef te doen wat anderen van mij verwachten. Want als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren is dat het wel. Lief zijn voor mezelf en keuzes te maken die mij gelukkig maken en verder helpen.
Liefs Nicolien
Recente reacties